نسخه متنی :
أَکْرَمْتَهُ بِالشَّهَادَةِ وَ حَبَوْتَهُ بِالسَّعَادَةِ وَ اجْتَبَیْتَهُ بِطِیبِ الْوِلادَةِ :
خدایا تو شاهد باش من دارم این جوری عقیده ام را در محضر تو اظهار می کنم، که آمدی حسین را بالا بردی. خیلی بالا بردی با این شهادتی که به او دادی، خب این چرا این شهادت این قدر بزرگ است. برای این که بشر را نجات داد خودش را حضرت با تمام بشریت را نجات داد.
شما مثلا ... اگر خداوند شما را موفق کرد که نماز بخوانید، میگید چی ...؟ میگویید خدا من را بزرگ داشت، به بندگی خودش . حالا شما در این فراز می گویید که خدایا تو با شهادت حسین را بزرگ داشتی. یعنی خیلی چیز بزرگی به او دادی. خیلی لطف بزرگی به او کردی. از جوانب مختلف، اولین جانبش این است که حضرت به مقام شهادت خاص رسید. می دانید که ذبح غیر هر نوع سر بریدن است. ائمه ی ما همه شهید شدند . هیچ کدامشان را سرشان را نبریدند. بعد در کربلا خیلی اینهایی که شهید شدند سرشان را بریدند؛ اما بعد از کشته شدنشان. تنها حضرت سیدالشهدا است که در حین زنده بودن سرشان را بریدند. برای همین ذبح شدند. حضرت را در مقام ذبح خدا قرار داد تا آن کار بزرگی که شهادت است را به ایشان بدهد. شهادت حسین علیه السلام با بقیه ی اصحاب خیلی فرق می کرد .
وَ حَبَوْتَهُ بِالشَّهادَةِ ، خدایا تو حسین را با سعادتی که به او بخشیدی بزرگ کردی . بخشش دادی به او سعادت را.
وَ اجْتَبَیْتَهُ بِطِیبِ الوِلایَةِ ، و او را از بهترین خانواده ها و ولادة ها و قوم ها انتخاب کردی ...
طراحی قالب